Rajskie jest niewielką miejscowością letniskowo-rolniczą o rozproszonej zabudowie, usytuowaną na wysokości 460 m n.p.m., przy ujściu Sanu do Jeziora Solińskiego. Wieś powstała przed rokiem 1436, a pierwszymi właścicielami była rodzina Kmitów z Sobienia. Początkowa jej nazwa to Ralskie, oznaczająca "orne pole". Rajskie, tak jak większość miejscowości w Bieszczadach zamieszkiwali Ukraińcy, Polacy i Żydzi. Według zapisu z 1921 roku żyło tutaj 676 grekokatolików, 6 katolików i 58 Żydów - razem 740 mieszkańców. Pod koniec XV wieku istniała w Rajskiem cerkiew. Do tej pory zachowały się jedynie ruiny murowanej świątyni greckokatolickiej pod wezwaniem świętej Paraskewii, wybudowanej w 1875 roku, którą 24 marca 1980 roku wyburzono na polecenie Gminy Soliny, mimo że można było ją zaadaptować jako kościół rzymskokatolicki dla mieszkańców Sawkowczyka. Ocalał tylko przycerkiewny cmentarz, na którym można znaleźć stare nagrobki. W końcowych latach XIX wieku w Rajskiem odnaleziono złoża ropy naftowej, którą zaczęto wykorzystywać przed II wojną światową. Kopalnię zniszczyła jednostka partyzancka kapitana M. Kunickiego "Muchy" w sierpniu 1944 roku. Dewastacji uległy również wyposażenie i budynki folwarczne, w których mieściły się kwatery niemieckiej załogi. Na początku XX wieku Urszula Golejewska, dziedziczka wsi, ofiarowała zabudowania dworskie, które przekształcono w klasztor i ochronkę dla dzieci, siostrom ze zgromadzenia św. Wincentego á Paulo. W ten sposób majątek przeszedł w ręce zakonnic, które w latach powojennych wysiedlono, a budynek klasztoru przeznaczono na zakwaterowanie dla wojska. W 1968 roku dolna część budynków klasztornych została zalana, w tym sama kaplica klasztorna. Ocalała tylko kapliczka z XIX wieku, która teraz góruje nad wodami jeziora. Po II wojnie światowej w latach 1945-1951 stacjonował w Rajskiem oddział WOP-u, a w latach 70 mieszkał tutaj generał Zygmunt Berling, dowódca spod Lenino i pułkownik Józef Pawłusiewicz. Dom, w którym zatrzymał się generał nazwano "Berlingówką". Obecnie w Rajskiem funkcjonują sezonowe bary i kioski, sklepy wędkarskie, a w okolicy ośrodek wypoczynkowy Zakładu Górnictwa Nafty i Gazu z Krosna, campingi, posterunek WOPR-u i przystanie wodniackie przy cofce jeziora. Anna Twardy www.wbieszczadach.net Bieszczadzki Portal Turystyczny Opis na podstawie następujących książek: Darmochwał T., Bieszczady. Przewodnik, Białystok 1998; Kryciński S., Gąsiorowski A., Olszański T.A., Bieszczady. Przewodnik dla prawdziwego turysty, Pruszków 2009 Mendelowski S. (red.), Gmina Solina, Krosno 2005; Luboński P. (oprac.), Bieszczady. Przewodnik, Olszanica 1988;
